Als je in Heerenveen, Inzell of Hamar bent ademt het schaatsen. Dan kom je op de ijsbaan en is iedereen bezig met schaatsen, hier is het anders.
De baan in Calgary en ons hotel zijn gelegen op het universiteitsterrein. Dat betekent dat er heel veel studenten rondlopen die geen idee hebben wat wij doen. Tuurlijk worden zij her en der door foto’s herinnerd aan het Olympische verhaal van de baan maar dat is het dan ook wel. Op de campus hebben ze het drukker met de college basketbalclub ‘de Dino’s.’
Toch geeft de combinatie ijsbaan/campus een bijzondere sfeer. Na de trainingen lunchen wij op het foodcourt van de universiteit. Een grote schoolkantine met een tiental verschillende eettentjes. Van wok tot luxe broodjes, voor een ieder is er iets te krijgen. Daarnaast beschikt de campus ook over meerdere koffietentjes, wat ook niet onbelangrijk is, aangezien koffie bij schaatsers bijna levensbehoefte nummer één is.
Na een week thuis te zijn geweest begon mijn reis naar Canada met een enorme meevaller. Door een foutje in de boeking kreeg ik een update naar de businessclass. Heerlijk om met de beentjes omhoog die kant op te reizen. Aangekomen in Calgary werden we meteengetrakteerd op kou. In dit geval bedoel ik dan echt kou want het was hier op sommige momenten -21. Maar goed, dan komt het voordeel weer om de hoek dat het hotel praktisch naast de baan ligt.
Afgelopen weekend reed ik een trainingswedstrijd op de 500 meter. Technisch niet mijn beste rit maar wel mijn allereerste 38er (38.91). Een mooie tijd met ruimte voor verbetering.
Daarna zijn we door gaan trainen voor het wereldkampioenschap, nog drie dagen en dan barst het zaterdag los. Twee dagen vol er tegen aan en dan zit het seizoen erop, of er komt nog een weekje Salt Lake achteraan. Dat is nog afhankelijk van eventuele afmeldingen voor de World Cup finale.
Tot snel,
Veel liefs,
Antoinette
