De pakken hangen weer gewassen in de kast, het slijpblok en de stenen zijn opgeruimd en ook de schaatsen zijn weer uit het zicht. Na een kleine twee maand zit het schaatsen erop, dus nu kunnen de skeelers weer op tafel.
Als schaatsster wil je natuurlijk altijd lekker over het ijs glijden en doen wat je leuk vind, maar als ik heel eerlijk ben vind ik het nu ook wel weer fijn om er even af te gaan. In de winter staan we er straks nog lang genoeg op.
Ik heb het al eerder gezegd maar hoe bizar was de afgelopen periode, warmte records buiten en wij stonden op het ijs. Van de warmte naar het koele was best prettig, maar dan weer naar buiten leek als of je voor een grote warme föhn stond. Conclusie; dit jaar konden we echt spreken van ZOMER ijs.
De komende weken trainen we nog gewoon in Nederland en is er nog een testmoment, daarna gaan we begin september weer op kamp. Deze keer gaan we wel weer naar Italië maar dit keer naar Cecina. Een plaatsje zo’n 115 kilometer zuid westerlijk van Florence.
Het klinkt nog ver, “september”, maar voor je het weet sta je alweer met de koffers op Schiphol.
Tot snel,
Veel liefs,
Antoinette
Foto: Robert Prins
