Contactloos betalen of überhaupt je koffie per pin betalen, in Inzell gaat dat niet lukken. In het kleine pittoreske centrum zitten twee leuke koffiezaakjes waar contant betaald dient te worden.
Het zegt genoeg over het dorpje Inzell, het lijkt als of de tijd er al jaren stil staat. Is dat erg? Nee, ik vind het heerlijk. Even geen drukte op de weg, geen winkels, geen stress.
Wat mij wel aan Heerenveen doet denken zijn alle bekende gezichten, want werkelijk iedereen is hier nu in Inzell. Alle Nederlandse teams en veel van de buitenlandse teams o.a. Polen, Italië en de Noren.
Ons hotel ligt op zo’n kilometer van de Max Aicher Arena en op droge dagen kan ik lekker op mijn fiets naar de training (en op natte dagen spring ik bij Carlijn in de auto).
Gelukkig is het tot nu veel op de fiets want wij hebben het echt getroffen met het weer. Michelle was een paar dagen eerder aangekomen en die heeft tot twee dagen voor vertrek bijna alleen maar regen gehad.
Tussen mijn vorige blog en nu heb ik drie keer aan de start gestaan, tijdens het NK Clubs reed ik een 1000 meter en afgelopen zondag in Inzell een 500 en 3000 meter. De kop is eraf en nu doorgroeien naar het World Cup kwalificatie toernooi begin november.
Wij blijven nog tot zondag hier in Inzell en dan gaan we weer naar huis, en het bijzondere? Maandag staan we in Heerenveen weer te trainen tussen de zelfde Nederlanders als nu hier in zuid Duitsland.
Tot snel,
Veel liefs,
Antoinette
