Berichten

MAXimaal genieten in Oostenrijk

Alweer anderhalf week geleden was ik op uitnodiging van Red Bull in Oostenrijk om daar de formule 1 grand prix van dichtbij te bekijken.

In vele opzichten was het MAXimaal genieten, allereerst door de lengte van mijn trip. Op zaterdagochtend vertrok ik vanaf Schiphol richting Oostenrijk en op zondagavond was ik weer terug in Nederland.

Daarnaast was het MAXimaal genieten op het circuit. Red Bull had alles tot in de puntjes verzorgd, een goed hotel en op het circuit een prachtige hospitality met goed zicht op het circuit, en heerlijk eten.

Wat een immens circus is de formule 1, die grote trucks en sponsor units. Al die teamleden, promotie mensen en fans. En dan onder die fans ook al die duizenden Nederlanders in het oranje uitgedost. Echt heel erg indrukwekkend.

En natuurlijk was het MAXimaal genieten door de prachtige wedstrijd en de overwinning van Max. Een geweldige winnaar tijdens een geweldig weekend.

Bij thuiskomst in Nederland was het maandags meteen vroeg op, want na de nieuwe vloer is nu de badkamer aan de beurt. Neem van mij aan, het slopen van de oude badkamer en werkzaamheden maken genoeg herrie, denk dat niemand in mijn straat vorige week de wekker heeft hoeven zetten. Sorry buurtjes.

En er wordt natuurlijk nog steeds hard gewerkt richting het nieuwe seizoen. Lekker trainen op de fiets, in de krachthal en natuurlijk op de schaatsen.

Tot snel,
Veel liefs,

Antoinette

/door

Hitte golf en ijspret

De vorige keer schreef ik al dat het altijd een rare gewaarwording is om met het zomer ijs in de korte broek naar Thialf te gaan. Maar toen had ik niet verwacht dat mijn eerste ijs training samen zou vallen met 31 graden op de thermometer.

Vorige week woensdag ben ik terug gekomen uit Italië. Na een goed trainingskamp en een lange reisdag was ik blij om weer lekker in mijn eigen huis te zijn. Daarna was het donderdag alweer “business as usual” met een fietstraining.

De eerste dagen was het fietsen tussen de buien door, skeeleren en een krachttraining. Daarna had ik vanaf zaterdag weekend, want zondag was mijn rustdag. Die dag heb ik gebruikt om even gezellig bij opa en oma, en mijn ouders langs te gaan. Daarna moest ik thuis mijn schaatsspullen klaarleggen voor de eerste ijstraining van het seizoen.

Maandag was het bloedheet en tussen de middag kon ik amper buiten zitten omdat de kussens op mijn tuinbank zo warm waren. Voordeel van schaatsen met dit weer is dat Thialf voelt als een grote airco. Toen ik mijn schaatsen had onder gebonden en het ijs op stapte voelde dat best fijn. Dit is waar ik altijd zo hard voor train, heerlijk glijden en keihard over een ijsbaan razen. De eerste slagen van het seizoen voelden goed en met een grote grijns en zonnebril verliet ik het koele Thialf weer en fietste ik in de hitte terug naar huis.

Dinsdag stond ik ook weer op het ijs en in de middag had ik een krachttraining. Gisteren gingen we in de ochtend schaatsen en in de middag rust.  En vandaag stond ik ook weer heerlijk op het ijs. Als schaatsster vind ik het best leuk dat ik thuis mijn pakken weer zie hangen om uit te waaien. Zo voelt het ondanks de zomerse temperaturen als winter en dat is weer een extra motivatie voor alle andere trainingen.

Het klinkt nog ver maar, the winter is coming. Geniet allemaal lekker van dit heerlijke weer.

Tot snel,
Veel liefs,

Antoinette

/door

5 maand later en 30 graden warmer

Het is vandaag precies vijf maanden geleden dat ik Europeeskampioen allround werd. Jullie begrijpen daarom vast wel dat het mede daardoor voor mij een extra fijn weerzien is met Collalbo.

Oke ik moet wel toegeven, het is hier nu wel heel anders dan vijf maanden geleden. De bergtoppen zijn groen en de temperatuur is heerlijk. Tijdens het EK zat ik tot een minuut voor de start met mijn dikke winterjas over mijn schaatspak en nu kan ik heerlijk zomers kort/kort op de racefiets. Voor de mensen die niet bekend zijn met de term “kort/kort”, dit betekent met blote armen en benen in de korte wielerkleding.

De afgelopen weken heb ik in Nederland een paar goede trainingsweken kunnen draaien die werden afgesloten met een testmoment. Zoals bekend is Jac heel erg van het testen, meten is weten en de cijfers liegen niet. Mijn test was goed en hierdoor vertrok ik met een lekker gevoel naar Italië.

Dit is ons eerste buitenlandse kamp van het seizoen. We blijven hier nu nog een week tot de negentiende. Ik moet wel eerlijk zeggen dat het raar voelt om nu in de zon deze blog te schrijven met in het achterhoofd dat ik over een kleine twee week alweer op het ijs sta in Thialf.

Altijd een rare gewaarwording, in je zomerse kleren naar Thialf en daar je korte boek verruilen voor het schaatspak. Maar goed, dat duurt nog even. Eerst nog een week lekker door trainen hier in het mooie en zonnige Italië.

Tot snel,
Veel liefs,

Antoinette

Foto: Robert Prins

/door

Vakantie, klussen, testen, kamp, racen, kamp

We zijn weer “officieel” begonnen en dus is het tijd voor mijn eerste blog van het nieuwe seizoen.

Na de activiteiten die ik in mijn laatste blog beschreef, o.a. een clinic met de ploeg, ben ik lekker een week op vakantie gegaan. Even een weekje zon op Bonaire en wat mij vooral heel goed beviel; een weekje niets doen. Oké, niets doen heb ik niet helemaal gered want ik ben een dag heerlijk wezen paardrijden en heb een aantal keer de sportschool bezocht.

Toen ik thuis kwam stond er meteen een mooi project op mij te wachten. Drie jaar geleden heb ik mijn huis gekocht en meteen was ik niet echt fan van de vloer. Het paste gewoon niet in mijn huis, daarom had ik besloten om een nieuwe vloer te laten leggen. Alleen het lastige van een nieuwe vloer in een bewoond huis is dat alles eruit moet. Samen met mijn hulptroepen hebben wij in drie dagen het hele huis leeg gehaald en de oude vloer eruit gesloopt.

Hierna heb ik een week bij mijn ouders gelogeerd en toen moest alles er weer in. Ook toen zijn we er weer drie dagen vol tegenaan gegaan en het resultaat mag er zijn.

Ondertussen was ik ook weer gestructureerd begonnen met trainen. Als topsporter zit je nooit stil, maar nu begon ik weer met twee trainingen op één dag en werkte ik toe naar de eerste serie testen die halverwege april werden afgenomen. Na deze testen zijn we begin mei ook alweer voor de eerste keer op kamp geweest. Met de ploeg waren we neergestreken in Dorwerth. Door deze locatie konden we de krachttrainingen afwerken op Papendal en fietsen op de Postbank. Een mooie week waar we goed hebben kunnen werken aan de basis voor komend seizoen.

En toen was het eindelijk zover, afgelopen weekend stond ik aan de start bij de Jumbo racedagen in de Ladies GT Cup. Op de vrijdag konden we nog één keer trainen en op de zaterdag en zondag beide dagen een race van 20 minuten. Zaterdag mocht ik na een lotingstarten op de zesde plaats. Toen de lichten op groen gingen probeerde ik meteen in de eerste bocht al plaatsen goed te maken. Dit lukte aardig en halverwege de race lag ik derde. Met nog één ronde te gaan was ik opgeklommen naar de tweede plaats en in de laatste ronde wist ik zelfs de leiding over te nemen. Eerste race, eerste overwinning.

Op zondag had ik pech met mijn startplek, er werd op basis van de uitslag van zaterdag een omgekeerde startopstelling gehanteerd. Dat betekende voor mij dat ik helemaal achteraan stond. Al vrij snel kwam ik na mijn zeventiende startplaats de top vijf binnen waarna ik door kon zetten naar de derde plaats. Helaas werd de wedstrijd daarna geneutraliseerd door een ongeluk, gelukkig zonder lichamelijke schade bij de betrokken meiden, en werd ik derde. Deze uitslag was voor mij voldoende om de totaal zege te pakken. Wat een geweldige ervaring.

Na de Jumbo racedagen moest ik meteen door naar het volgende hotel en nu zit ik met mijn teamgenoten in Epe op ons tweede trainingskamp van het seizoen. Ondanks dat het racen geweldig was, is het ook lekker om nu weer de normale trainingen op te pakken.

Tot snel,
Veel liefs,

Antoinette

📷 Stephan Tellier

/door

Het zit erop

Met het WK Allround kwam er anderhalf week geleden een einde aan mijn seizoen. Helaas verliep het weekend niet zoals ik van tevoren had gehoopt maar ik ben heel blij dat ik na vier afstanden een bronzen medaille in mijn handen had.

Na twee jaar op rij een vierde plaats stond ik nu wel weer bij de beste drie. Hierna vloog ik op maandag terug naar Nederland en stond ik dinsdagochtend vroeg op Schiphol. Toen de bagage snel afgehaald en op naar huis. De eerste lading was in de machine gedaan en daarna heb ik even wat tijd voor mezelf genomen bij de schoonheidsspecialiste. ’s Avonds lekker gegeten bij heit en mem om vervolgens eindelijk weer mijn eigen bed in te duiken.

Helaas was het maar voor één nachtje want woensdag zat ik alweer met mijn koffertje in de auto met als bestemming: Assen. Hier mocht ik donderdag en vrijdag mijn racelicentie proberen te halen op het TT-circuit. Wees gerust, het is geen carrière switch, maar ik moest mijn licentie behalen zodat ik tijdens de Jumbo racedagen mee mag doen aan de GT Ladies cup.

Na twee super gave dagen stond ik op vrijdagmiddag moe maar voldaan met mijn licentie in de hand. In april heb ik nog een trainingsdag op Zandvoort en dan mag ik daar 18 & 19 mei van start.

Het weekend had ik op een verjaardag na eindelijk een lege agenda. Eindelijk kon ik naar bed zonder mijn wekker te hoeven zetten. Even rust en de accu een beetje opladen.

Deze week heb ik wel alweer wat dingen staan waaronder afgelopen maandag een fotoshoot, gisteren een verjaardag en vanavond samen met Michelle naar de Ard Schenk awards en zaterdag een clinic met de ploeg. Ook de hardloopschoenen zijn alweer aan geweest want na een week zonder trainen moest ik van mijn lijf weer aan de gang.

Tot snel,
Veel liefs,

Antoinette

/door

Wat vliegt de tijd

Het is vandaag 13 februari, dat betekent dat over een maand het wedstrijdseizoen er alweer op zit. Het is haast niet te bevatten hoe snel de tijd voorbij is gevlogen!

De afgelopen twee weken was ik “woonachtig” in Ruhpolding, een mooi dorpje zo’n tien minuten rijden vanaf Inzell. Ik heb het al vaker gezegd, maar die omgeving doet echt iets me. In de zomer is het er al prachtig maar de prachtige witte sneeuwdeken maakte het echt af.

Na een goede trainingsweek stond ik op donderdag voor de eerste keer aan de start. Mijn 3000 meter was een goede rit, maar gewoon net niet goed genoeg, zilver. Op vrijdag reed ik samen met Ireen en Joy de Team Pursuit, het was de eerste keer in deze samenstelling en dat leverde mij mijn tweede zilveren medaille op.

Op zaterdag mochten mijn “sprintbenen” uit de koffer voor de 1000 meter. Met 1.14.70 reed ik een nieuw persoonlijk record en werd ik zesde. Mijn weekend sloot ik af met de 1500 meter en opnieuw een persoonlijk record in 1.53.76. Natuurlijk had ik vooral op de 3000 meter gehoopt op meer, maar ik denk dat ik toch terug kan (en moet) kijken op een goed verlopen toernooi.

Zondagavond ben ik met mijn teamgenoten naar het banket geweest en maandagochtend vertrokken we vroeg richting het vliegveld van München. Aangekomen in Amsterdam scheen de zon en was het heerlijk om weer onder de mensen te zijn. Dan merk je weer in hoe zo’n schaatsbubbel je leeft tijdens wedstrijden.

Toen ik thuiskwam snel de wasmachine aangedrukt en de deur weer uit voor de boodschappen. Dat was wel even schrikken want in de Jumbo kwam ik mezelf tegen. Sinds deze week sta ik namelijk levensgroot als kartonnenpop in de winkels.

Gisterochtend ben ik samen met Carlijn en Sanne de fiets opgestapt voor een lekkere fietstraining en in de middag heb ik een krachttraining gehad.

Na afloop van het vorige seizoen heb ik Stan verrast tijdens het vanBoeijen wensengala. Zijn wens was “schaatser worden”, tijdens het gala kreeg hij van mij al een Olympische Team NL hoodie en bij die verrassing hoorde ook een schaatstraining. Die training gaan we vanmiddag doen, waar anders dan op Thialf. Ik heb er zin in, Stan hopelijk ook.

De komende week train ik gewoon hier in Nederland en dan vertrek ik de 19e naar Canada om me in Calgary verder voor te bereiden op het WK.

Tot snel,
Veel liefs,

Antoinette

Foto: Helden Magazine

/door

Thuis

,

Toen ik mijn weekplanning bekeek dacht ik, dinsdagavond mooi op tijd thuis en dan kan ik beginnen aan mijn blog. Helaas, drie week geleden zaten wij net goed, toen werden een dag later alle vluchten gencancelled in verband met de sneeuw. Dat gebeurde nu gelukkig niet, maar wel ruim 2.5 uur vertraging.

Dus ben ik maar op het vliegveld in Innsbruck begonnen met de eerste opzet van de blog. Zoals ik in mijn extra blog schreef ging ik vorige week maandag voor een kort bezoekje terug naar Nederland. Eindelijk even knuffelen met mijn familie en op woensdag terug naar Collalbo.

Op zondagavond hadden wij eerst een banket; even gezellig kletsen met de andere schaatsers en leuke polaroid foto’s maken met Carlijn, Melissa en Sanneke. Hierdoor lag ik iets later dan normaal op bed, en om 06:00 zat ik alweer in de auto op weg naar het vliegveld.

Toen ik maandag thuis kwam was het eerst heerlijk “knuffeltijd” met de familie en daarna werd het haasten, haasten en nog eens haasten. Eerst moest ik naar de kapper, eten bij mijn ouders en toen door naar Peptalk van Ziggo en RTL Late Night. Gelukkig hoefde ik niet alleen en gingen mijn vader, Michelle en haar vriendje mee. Na de uitzending gingen we terug naar huis en om 02:00 lag ik in bed. Wat een lange dag was dat.

Op dinsdag snel een wasje draaien en verder even pas op de plaats. In de ochtend, want ‘s middags moest ik nog wel naar Thialf voor een krachttraining. Dinsdagavond vroeg op bed en ‘s woensdags weer terug naar Italië.

Was het een hectische trip? Ja. Was het mij dit waard? Ja, want tijd met de familie na een wedstrijd is onbetaalbaar.

De afgelopen week hebben we heerlijk getraind al was het vooral in het weekend wel echt koud. In je schaatspak met -5, neem van mij aan, dat is toch wel klappertanden. Gelukkig kun je je met het fietsen wat beter kleden op die omstandigheden. Al was dat ook best koud.

Gisterochtend hebben we nog een ijstraining gehad en daarna zijn we richting Innsbruck gegaan. Na een aardige vertraging en sneeuw op de kwam ik gisteravond thuis. Wat is dat heerlijk, thuiskomen en weten dat je nu ook echt een paar dagen thuis kunt zijn.

Vandaag, woensdag, heb ik een rustdag. Wasjes draaien, naar mijn ouders en verder zie ik het wel. Morgen pak ik de trainingen weer op, weer lekker rondjes rijden en trainen in Heerenveen. Komend weekend rijd ik geen NK Allround maar ik ga wel even kijken in Thialf. Nadat ik het EK in Collalbo had gewonnen was ik meteen verzekerd van een startplaats op het WK in Calgary. Toen konden we mijn route uitgaan stippelen met het oog op de WK afstanden en de WK Allround, helaas paste het NK Allround daar niet in.

In mijn vorige blog, 24 uur na het winnen van de titel, had ik het al even gezegd, maar bij deze wil ik dat nog een keer doen. Heel erg bedankt voor alle lieve berichtjes. Echt fantastisch, al die berichtjes, al die verhalen. Het moest even bezinken, maar afgelopenweekend ben ik er even voor gaan zitten en heb ik alles gelezen.

Kippenvel en het heeft mij echt geraakt en ontroerd.

Collalbo zit erop, en nu gaat de blik richting het WK afstanden in Inzell. Hopelijk zie ik jullie daar, er schijnen heel veel Nederlanders richting Zuid Duitsland te gaan en anders hoop ik dat jullie mij aanmoedigen vanaf de televisie. Aangezien het WK over precies twee weken is komt mijn volgende blog meteen daarna.

Tot snel,
Veel liefs,

Antoinette

/door

Europees kampioen

Buiten rijden vind ik soms best spannend, omdat ik altijd op kracht rijd is het altijd maar weer afwachten hoe ik overweg kan met het ijs.

Vanochtend werd ik wakker met een prachtige medaille op mijn nachtkastje. Ik werd wakker als Europees kampioen, wat een gevoel. Daarna even lekker gefietst en neem van mij aan, die lach krijgen ze niet van mijn gezicht. Vandaag niet, morgen niet en ik gok overmorgen ook nog niet.

In Amsterdam en Tomakomai wou het niet lukken maar de buiten baan in Collalbo was twee dagen van mij, of nou ja van mij, zo voelde het.

Vrijdag begon ik meteen goed aan mijn toernooi, de 500 meter liep goed en met een overwinning aan het toernooi beginnen was een opluchting. Op dit ijs kon ik wel gewoon lekker rammen. Mijn 3000 meter liep ook goed en met een eindsprint in de laatste ronde won ik ook deze afstand.

Dit zorgde voor een dubbel gevoel, aan de ene kant was ik super blij dat ik bovenaan stond en een mooi gaatje had, maar aan de andere kant “HELLUP” nu ben ik die gene waar ze op gaan jagen.

Zaterdag wou ik een strakke 1500 meter rijden,   de haat/liefde verhouding word steeds meer liefde en dat betekende een derde afstand zege. Hierdoor had ik een comfortabele voorsprong en zodoende kon ik een “gecontroleerde”  5000 meter rijden. En dit was genoeg voor mijn eerste internationale titel bij de senioren. Wat was ik intens blij toen ik over de finish kwam.

Vandaag ga ik kijken bij de Allround mannen uit onze ploeg en vanavond naar het banket. Even met de collega schaatsers bijpraten en een keer niet (alleen maar) over schaatsen praten.

Morgen ga ik heel even naar huis, en kan ik eindelijk mijn familie in de armen vliegen. Daar heb ik zoveel zin in. Helaas waren zij er dit weekend niet bij, dat was wel een gemis, want successen delen met mijn familie is het mooiste dat bestaat. Al werd ik zaterdagochtend wel verrast door mijn beste vriend die opeens tijdens de warming up van  de 1500 meter voor mijn neus stond. Dat was wel echt fijn om dit te kunnen delen en maakte wel veel goed.

Het is trouwens wel echt heel even naar huis want woensdag ga ik weer naar Collalbo.

Iedereen heel erg bedankt voor de vele berichtjes en lieve reacties gedurende het hele weekend.

Tot snel,
Veel liefs,

Antoinette

Foto: ANP

/door

Toernooientijd

Het begin van elk nieuw kalender jaar  betekent dat het seizoen alweer halverwege is en dat grote toernooien elkaar in een rap tempo opvolgen.

Aankomend weekend staat het eerste Allround toernooi op het programma, in Collalbo gaan we strijden voor de Europese titel.

Om hier deel te mogen nemen moest ik me eerst plaatsen, dat gebeurde tijdens het NK afstanden eind december. Op basis van een combinatie klassement van de 1500/3000 meter verdiende ik een startplaats voor het EK.

Tijdens het NK waren er nog andere hele belangrijke tickets te verdienen namelijk die voor het WK afstanden begin februari in Inzell.

In een bomvol Thialf stond ik vier keer aan de start en behaalde ik drie tickets voor begin februari. Maar die tickets waren niet het enige want op de 3000 meter wist ik voor het tweede jaar op rij de Nederlandse titel te pakken.

En ook nu mocht ik net als tijdens de World Cup, twee week eerder, weer een ereronde rijden. Met de Nederlandse vlag en opnieuw in een volgepakt Thialf. Dat bezorgde mij minutenlang kippenvel.

Wat mij de afgelopen weken duidelijk is geworden, het schaatsen leeft. Zowel tijdens de World Cup als tijdens het NK afstanden zat Thialf vrijwel dagelijks bomvol en ruim 1.5 miljoen televisie kijkers zagen de wedstrijden tussen oud en nieuw. Dat is in één woord fantastisch.

De jaarwisseling heb ik doorgebracht samen met mijn ouders en Michelle bij mijn pake en beppe thuis. Zo’n lang wedstrijd weekend hakt er altijd wel in dus vrij snel na het begin van 2019 lag ik al heerlijk in bed.

Daarna was het nieuwjaarsdag twee keer trainen en langzaam beginnen met het inpakken voor Italië. Dat was nog een hele klus want ik ben drie weken weg en ik moest rekening houden met de team kleding van Jumbo-Visma en de KNSB kleding voor het EK.

Maar na veel gepuzzel was de missie geslaagd en stapte ik 4 januari het vliegtuig in. Daar hadden we trouwens geluk mee want een dag later waren bijna alle vluchten van en naar Innsbruck geschrapt wegens de enorme sneeuwval.

De eerste dagen hebben we hier heel goed kunnen trainen in perfecte omstandigheden. Het is droog en zonnig al is het door de wind wel koud. Vanaf nu ga ik toewerken naar het weekend, vier afstanden dus vier keer lekker aan de bak. Heb er echt zin in.

Tot snel,
Veel liefs,

Antoinette

/door

(Kort) terugblikken en vooruit kijken

Deze tijd van het jaar kijk je terug op de afgelopen twaalf maanden en kijk je vooruit op het nieuwe jaar. Voor mij ligt dat nu nog even anders, met het NK voor de deur heeft het nu geen meerwaarde om terug te denken aan Zuid Korea en het waterballet in Amsterdam tijdens het WK Allround.

Waar ik wel nog even aan terug wil denken is de World Cup in Heerenveen. Nadat ik met een goed gevoel terugkeerde uit Collalbo van trainingskamp, was ik er klaar voor. Tijdens de 1500 meter op zaterdag reed ik voor mijn doen een hele goede rit, mijn tweede tijd ooit op Thialf. Het podium redde ik er niet mee, maar voor het moraal een mooie opsteker.

Zondag hoorde ik na mijn warming up, voor de 3000 meter, dat ik alleen moest rijden omdat Ireen zich had teruggetrokken. Even dacht ik: “shit daar gaat mijn raceplan!” Maar het was niet anders dus moest ik 7,5 ronden in mijn eentje rammen. Of nou ja alleen, in een vol Thialf ben je niet alleen. Mijn race ging echt goed en na 3000 meter dook ik als tweede vrouw ooit in Thialf onder de vier minuten grens. Dat was super, maar was het genoeg? Doordat ik al in de tweede rit zat moest ik nog acht ritten afwachten. Wat was dat een lange zit, op een gegeven moment ben ik maar in de kleedkamer gaan zitten, want op het middenterrein hield ik het niet meer uit.

Acht ritten en zestien schaatsters later bleek mijn tijd de winnende. WOW, wat was ik blij en opgelucht. Na de enorme teleurstelling in Japan mocht ik nu een ereronde rijden in een uitverkocht Thialf.

In de week na de World Cup had ik naast mijn trainingen wat andere dingen gepland. Op maandag mocht ik in Gorredijk bij Rinsma een galajurk ophalen, dinsdag hebben we foto’s en video’s gemaakt (o.a. een deel van de video die zondag online is gekomen) en op woensdag het NOC-NSF Sportgala in Amsterdam. Als laatste moest ik op vrijdag naar Veghel voor onze teampresentatie. Op het hoofdkantoor van Jumbo Supermarkten werden zowel wij als de wielerploeg voorgesteld. Dat we samen werden voorgesteld vond ik echt leuk, we dragen dezelfde naam al maar nu voelde ik ons ook echt verbonden met de wielrenners.

Eerste kerstdag stond ik in de ochtend op het ijs en na het eten moest ik de fiets op. Daarna was er aan het eind van de middag tijd voor familie. Gelukkig, want familie is heel belangrijk voor mij en gedurende het seizoen zie ik ze gewoon te weinig. Vooral mijn pake en beppe, en omdat ze ook een jaartje ouder worden vind ik het fijn dat ik toch nog kerst met ze heb kunnen vieren.

Tweede kerstdag was het weer trainen en “verhuizen” want sinds gisteren zit ik weer in het hotel. Best een gekke gewaarwording, allemaal families die de mooiste kleren hebben aangetrokken en daar loop ik dan in mijn sportkleding. Vanochtend had ik mijn wedstrijdvoorbereiding en morgen gaat het alweer los.

Bij deze wil ik iedereen alvast een hele fijne jaarwisseling wensen en een sportief en gezond 2019.

Tot snel,
Veel liefs,

Antoinette

/door